Ιστορία γραμμένη με δάκρυα

Αθήνα 1965. Ίδρυμα βρεφών Μητέρα…

Με ένα μωρό στην αγκαλιά…
Μητέρα ανύπαντρη… Χρόνων είκοσι δύο…
Στίγμα για την εποχή εκείνη…
"Δώστο. τι θα πει ο κόσμος;" της λέει η μάννα της.
"Ποιός θα σε πάρει με ενα παιδί ξένο;"
Αφόρητη η πίεση. Λυγίζει και η αντοχή.
Δεν μπορώ. δεν γίνεται. ο Γιαννάκης μου σε ξένη αγκαλιά.
Γιαννάκη τον έλεγε από την πρώτη στιγμή..
Δώστο να τελειώνουμε….
Και ο Γιαννάκης έγινε Μπερτ…
και η μικρομάννα ράκος. Με ένα σταυρό στην πλάτη που τον κουβαλούσε ολομόναχη μια ζωή…
Και Μπερτ μεγάλωσε στην Ολλανδία με όλα τα καλά.

ΦΟΙΝΙΚΟΥΝΤΑ Άνοιξη 2013…..

Στο μαγαζί μας…
Μπαίνουν τρεις Ολλανδοί .
Γνωστός ο ένας μου συστήνει τους φίλους του…
Μπερτ ο ένας …Γιόχαν ο άλλος…
Και στο τέλος ..εκεί με τα ούζα που ήπιαμε μαζί μου λέει ο Μπερτ: "Ξέρεις κάτι εγώ είμαι Έλληνας"…
Έλληνας; Πως;
Είμαι υιοθετημένος από εννιά μηνών από το ίδρυμα Μητέρα…στην Αθήνα.
Δεν ξέρω κανέναν στην Ελλάδα…και για να είμαι ειλικρινής ένοιωθα και μια αντιπάθεια γιατί ξέρω από μικρός ότι είμαι Έλληνας και επειδή στο σχολείο από τα αλλά παιδιά δεχόμουν μπούλινγκ επειδή ήμουν μελαχρινός και Έλληνας δεν ήθελα να έχω καμία σχέση με την Ελλάδα.
Εντάξει του λέω αλλά από αυτή την στιγμή έχεις εμένα…
Έχεις ένα αδερφό στην Ελλάδα που τον λένε Ηλία..
Και επειδή Έλληνας Μπερτ δεν υπάρχει θα σε φωνάζω ΓΙΑΝΝΗ. Ετσι μου ήρθε αυθόρμητα στο στόμα αυτό το όνομα .
Του άρεσε η ιδέα. Ζεστάθηκε και από εκείνη την στιγμή κλωστή την κλωστή η σχέση μας έγινε κάβος χοντρός που μας δένει και δεν κόβεται με τίποτα.
Οι οικογένειές μας ήρθαν κοντά και η κόρη του η ΕΥΑ και ο υιός του ΤΖΙΜ απόκτησαν στην Ελλάδα θείο Ηλία και γιαγιά την αείμνηστη μάνα μου Ελένη.
Από την πρώτη στιγμή όμως του είπα…
Θέλεις να σε βοηθήσω να βρούμε την βιολογική σου οικογένεια στην Ελλάδα;
Όχι ακόμα μου είπε…δεν είμαι έτοιμος μιας και οι γονείς μου στην Ολλανδία ζουν…
Σεβαστό….΄αλλά όταν εσύ θελήσεις εγώ θα είμαι δίπλα σου..

Πέρυσι Ιούνιος..

Ήρθε…
Αδερφέ θέλω να βρω την μάνα μου…μου λείπει ένα κομμάτι…
Είμαι έτοιμος να το ενώσω…
Δως μου στοιχεία ….και άστο σε μενα..του είπα.
Πραγματικά μέσα σε λίγο χρόνο είχα όλα τα στοιχεία...πράξη υιοθεσίας με μόνο το όνομα της μητέρας και τόπο γεννησής της.
Έβρος κατά τα γραφόμενα με το όνομα ενός χωριού που δεν υπήρχε...ίσως για να μην την βρουν ποτέ εάν θελήσουν κάποτε…
Άρχισα να ψάχνω όλο τον Έβρο χωριό - χωριό...και με ένα επώνυμο Παπαδόπουλου…που έχουν οι μισοί Έλληνες..
Το απόλυτο μαύρο...
Με βοήθησαν πολλοί άνθρωποι στον Έβρο και στην Αλεξανδρούπολη που πολύ τους ευχαριστώ... χωρίς όμως αποτέλεσμα ...

Απρίλης 2023

Για να είμαι ειλικρινής είχα απελπιστεί.. μέχρι που φέτος τον περασμένο Απρίλιο ο "αδερφός" Γιάννης πήγε στην Αθήνα στο ίδρυμα Μητέρα και μου έφερε δυο πολύ σημαντικά στοιχεία ...
Χρονολογία γέννησης της μητέρας του και τον πραγματικό τόπο γέννησης της :
1942.... ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ.
Μόλις τα είδα του είπα.....
Αν ζει....την έχω...
Από εκείνη την στιγμή άρχισα να καταστρώνω το σχέδιο της αναζήτησης...
Και μιας και θα ήταν 82 χρόνων σκέφτηκα ότι σε δυο τομείς πρέπει να γίνει η έρευνα...
Στις εκκλησίες της Κρύας Βρύσης και στα φαρμακεία... γιατί ογδόντα δύο χρόνων αποκλείεται να μην παίρνει κάποιο φάρμακο…
Και ω! του θαύματος στο τρίτο φαρμακείο άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι...
Βρήκα μια αδερφή από τα εννιά αδέρφια της....
Και μου είπε το άσχημο μαντάτο...
Την χάσαμε πριν δυο μήνες...
Και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου..
Δεν είναι δυνατόν…
Τραγωδία….
Παίρνω ανάσα και προχωράω…
Είχε άλλα παιδιά; την ρωτώ..
Είχε μια κόρη που την λένε ΕΥΑ …και ζει στην Θεσσαλονίκη και έναν υιό που τον λένε ΗΛΙΑ… και ζει στην Γερμανία.
Δεν είναι δυνατόν …..η κόρη του ΕΥΑ …η αδερφή του ΕΥΑ.
Ο αδερφός του Ηλίας…και γω…ο αδερφός που με αποκαλούσε μέχρι τώρα Ηλίας…
Η μάνα του τον έλεγε Γιαννάκη πριν τον δώσει και εγώ του έδωσα έτσι τυχαία το όνομα Γιάννης….
Τι γίνεται δεν είναι δυνατόν όλες αυτές οι συμπτώσεις…. σκέφτομαι…
Αφού πήρα το τηλέφωνο της Εύας …παίρνω μια βαθιά ανάσα και σχηματίζω τον αριθμό της….
Της λέω…θέλω να σου πω μια ιστορία…..
Και με το που ξεκινώ….και της λέω για κάποιον που είναι υιοθετημένος……με ρωτά …..
Είναι αυτό που σκέφτομαι…..; Ναι της λέω..
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω…..Κλάματα …γέλια…ευχές…ένοιωσα ότι είμαι και εγώ ένα κομμάτι της ιστορίας…
Το ίδιο ένοιωσα και όταν μίλησα με τον Γιάννη …και με τον Ηλία…
Δεν υπήρχε μάνα στην ζωή….όμως υπήρχαν αδέρφια…
Θείο δώρο..
Τα δυο αδέρφια Γιάννης και Ηλίας συναντήθηκαν αμέσως στη Γερμανία
10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023
Η μεγάλη ώρα..
Χθες έγινε εδώ η μεγάλη συνάντηση με την αδερφή και όλη την οικογένεια του Γιάννη…
Τι να πω ….ενώθηκαν τρεις άνθρωποι …τρεις υπέροχοι άνθρωποι που ατενίζουν με άλλα μάτια πλέον την ζωή…
Ένωσαν τα κομμάτια τους και βαδίζουν χέρι χέρι στηρίζοντας ο ένας τον αλλο…με πολλή αγάπη….
Ίσως και για μένα ήταν μια από τις ποιο δυνατές στιγμές της ζωή μου μιας και εγώ νοιώθω πραγματικός αδερφός τους και μοιράζομαι αυτή την μεγάλη απέραντη χαρά….
Ιστορίες της ζωής..γραμμένες με δάκρυα..λύπης..χαράς...και ελπίδας..