Του Γιαννομίχα... Η ιστορία στα σκουπίδια..

 

Μια μαχαιριά…..στο στήθος….

Πλήθρες μια πάνω στη άλλη.. έτοιμες να τις καταπιεί το κύμμα.
Τσιμέντα θρύψαλα..
Ξύλα σπασμένα μισοκαμένα..
Μάχες με τον Γαρμπή..
με βουνά τα κύμματα.
Ισοπέδωση....
Ποτάμια τα ούζα…
Το μυαλό στον παράδεισο..
Ατέλειωτες σούρες…
Το μαριδάκι η κουτσομούρα και η γοπαρέλα στείναν χορό….
Ο Μπαρμπαγιάννης ο Γιαννομίχας πρέσβης του Διόνυσου.
Ο Πασσάς ...λες και μόλις είχε πηδήξει στην θάλασσα από κάποιο κουρσάρικο πίσω στην καληώρα..
Μια αγκαλιά με το Μπούρτζι…
Γωνιά ανάταση ψυχής…
Περιμέναμε τον Μητσή´τον Γκλοπ τους Νικολαρέους να φέρουν την καλάδα….να πάρουμε με τον πατέρα μου τα ψάρια…
Και να τα όμορφα….
Κεράσματα τραγούδια καλαμπούρια…
Ένα κομμάτι ιστορίας….
Δίπλα στο κάστρο…
Το καθένα με την δική του...
Τι είναι πολιτισμός άραγε ;
Να γκρεμίζεις τις θύμησες...;
Τις ανεπανάληπτες στιγμές…
Να ξεριζώνεις το ανθρώπινο χθες μας στον βωμό της πλαστικής ομπρέλας..της ξαπλώστρας και του fredo espresso του σημερα ;
Ένας σωρός πέτρες που κουβαλάνε αυτό που δεν μπορείς να ξαναζήσεις….
Πετάγονται.... μπάζα….άψυχα.
Η ιστορία στα σκουπίδια..
Γιατί και αυτό ένα κομμάτι της ιστορίας της Μεθώνης είναι..
Σίγουρα υπήρχε τρόπος να συνυπάρξουν …
Χωρίς προσβολές….
Χωρίς να αγριοκοιτάει το ένα το άλλο….
Αυτό όμως είναι δουλειά των ειδικών «πολιτισμένων».
Που είναι αυτοί άραγε…...
Το κάστρο δίπλα γκρεμίζεται μόνο του.
Δεν τους χρειάζεται...
Μια μαχαιριά στο στήθος….
Με στεναχώρια…

Ηλιας Τσωνης

Υστ . Οι φωτογραφίες είναι του Παναγιώτη Μίχου...