Τα ψιλά και ο Ελέφαντας

Τέλη της δεκαετίας του 90 …

Οχτώ χρονών ο Τάσος… Πεντε χρόνων ο Νικόλας…
Παραμονή πρωτοχρονιάς από νωρίς σπίτι σε σπίτι για τα κάλαντα..
Με ένα μάτσο τάληρο δεκάρικα, πενηντάρια και κατοστάρικα δραχμές…τότε.
Ο Νικόλας σε ένα τσαντάκι στην μέση καμάρωνε για την μπάζα που είχε κάνει και άρχισε να σκέφτεται που θα τα επενδύσει….
Παραμονή πρωτοχρονιάς …τίγκα το μαγαζί και άρχισαν να έρχονται οι λογαριασμοί.
Και ξαφνικά ψιλά τέλος…και που να ψάξεις παραμονή πρωτοχρονιάς….
Τα ψιλά από τα κάλαντα λέω στην Ανθή…
Ο Τάσος τα είχε στο σπίτι …αλλά ο Νίκος στην μέση.. δεν τα αποχωριζόταν…
Πάω να του τα πάρω και να του δώσω χοντρά… αλλά που να καταλάβει ο Νικόλας…
Προσπαθούσα να του εξηγήσω πως θα του δώσω έξι μεγάλα χαρτονομίσματα και θα μου δώσει τα ψιλά και θα είναι το ίδιο αλλά που να καταλάβει αυτός…
Και μου έλεγε αφού θα σου δώσω πολλά και θα μου δώσεις λίγα πως είναι δυνατόν να είναι το ίδιο…
Δεν είχα όμως άλλο περιθώριο για μαθήματα οικονομίας νηπιαγωγείου τα πήρα έκανα την δουλειά μου και του έβαλα στο τσαντάκι το ίδιο πόσον σε χοντρά…
Μούτρα ο Νικόλας μαύρη πρωτοχρονιά κάναμε…
Την άλλη μέρα ανήμερα την πρωτοχρονιά το μεσημέρι άρχισε η δουλειά και ο Νικόλας ήθελε να δουλέψει…
Παίρνει τον δίσκο και άρχισε από τραπέζι σε τραπέζι τα δικά του….
Μετά από λίγο έρχεται ένας φίλος χαμογελώντας και μου λέει….
Καλά δεν ντρέπεσαι ρε…. πήρες του παιδιού τα λεφτά από τα κάλαντα;
Άντε τώρα να αποδείξεις ότι δεν είσαι Ελέφαντας….